FLCL- Μια βουτιά στην ανάρμοστη εφηβική παράνοια
Περίληψη: Ο 12χρονος Naota ζει σε μια βαρετή πόλη, όπου όπως λέει ο ίδιος, δεν γίνεται ποτέ τίποτα. Η ζωή του αλλάζει όταν εμφανίζεται ξαφνικά μια σχεδόν ψυχοπαθής κοπέλα με μια κίτρινη βέσπα και τον χτυπάει στο κεφάλι με το μπάσο της.
Αν η περίληψη σας φάνηκε λίγο σουρεάλ, αυτά είναι τα πρώτα 5' του πρώτου επεισοδίου, και όσο προχωράει η σειρά γίνεται όλο και πιο περίεργη. Ρομπότ που βγαίνουν από κεφάλια, αυτιά γάτας, ένα φαρμακευτικό εργοστάσιο που μοιάζει με ατμοσίδερο, μυστικές υπηρεσίες είναι λίγα μόνο από από τα πράγματα που θα δείτε σε αυτό το OVA (Original Video Animation = Anime που κυκλοφόρησε κατ' ευθείαν σε DVD). Αν και σε μεγάλο ποσοστό σχεδόν απεχθάνομαι έργα τόσο αφηρημένα, το FLCL (ή αλλιώς Fooly Cooly) είχε να προσφέρει πολλά.
Στην αρχή γνωρίζουμε τους χαρακτήρες. Φυσικά τον Naota, που είναι ο πρωταγωνιστής και βλέπουμε τα περισσότερα πράγματα από τη σκοπιά του, καθώς και τη Mamimi, τη 17χρονη πρώην του αδερφού του, η οποία αφού αυτός έφυγε στην Αμερική για να παίξει baseball, κόλλησε στον Naota. Αμέσως πάνω στη βέσπα της η Haruko, με ένα ηλεκτρικό μπάσο στην πλάτη της. Σύντομα γνωρίζουμε τον πατέρα του 12χρονου, ο οποίος προσέλαβε τη Haruko σαν οικιακή βοηθό, τον Canti, ένα ρομπότ που βγαίνει από το κεφάλι του μετά το χτύπημα της Haruko, και την Ninamori, μια συμμαθήτρια του.
Διάσπαρτη σε όλη τη σειρά είναι η προσπάθεια του Naota να μεγαλώσει. Προσπαθεί να δοκιμάζει ξινά αναψυκτικά αντί για γλυκά, προσπαθεί να έρχεται σε επαφή με το αντίθετο φύλο με τρόπο που του φαίνεται κατάλληλος, προσπαθεί να είναι καλός φίλος και γιος. Βλέποντας τον κόσμο μέσα από τα μάτια του, σαν θεατές μπερδευόμαστε. Και αυτό το μπέρδεμα είναι ακριβώς το συναίσθημα που θα είχε ένας 12χρονος σαν τον πρωταγωνιστή μας.
Όταν οι μεγάλοι που υποτίθεται ξέρουν πράγματα φέρονται τόσο ανώριμα, πώς γίνεται να μην μπερδευτείς; Όταν όλοι σου φέρονται σαν παιδί, αλλά περιμένουν να δράσεις σαν ενήλικας, όμως ταυτόχρονα δεν σου επιτρέπουν να κάνεις όντως "ενήλικα" πράγματα, δεν μπορείς παρά να είσαι απορημένος με το περιβάλλον σου και γεμάτος ερωτηματικά. Αυτό, σε συνδυασμό με όλη τη σεξουαλική ένταση που ξεκινάς να νιώθεις μπαίνοντας στην εφηβεία, αποτελούν ικανή και αναγκαία συνθήκη για τον πλήρη πανζουρλισμό που βρίσκεται διάχυτος σε σχεδόν κάθε καρέ αυτής της σειράς.
Αυτό που καταφέρνει καλύτερα απ' όλα η σειρά είναι να δείξει τι περνάει από το μυαλό ενός εφήβου, με τον πιο ακραίο, πολύχρωμο και παράλογο τρόπο. Όλες οι ανασφάλειες για το σώμα του, όλες οι ορμόνες που σε κάνουν να θες να κάνεις σεξ, χωρίς όμως να ξέρεις τι είναι το σεξ επειδή είσαι μικρός, όλο το ερωτικό μπέρδεμα του να προσεγγίσεις κάποιον που σου αρέσει υπάρχουν μέσα στα επεισόδια. Φυσικά υπάρχουν και επικές μάχες με τεράστια ρομπότ, η ευθύνη του Naota να σώσει τον κόσμο από την καταστροφή, πιστολίδια, κλωτσίδια.
Κι έτσι μαζί με τον κύριο χαρακτήρα της σειράς, βρισκόμαστε κι εμείς μπερδεμένοι προσπαθώντας να καταλάβουμε τον κόσμο, να καταλάβουμε τους άλλους ανθρώπους, να βρούμε ποια κοπέλα μας αρέσει και σε ποια κοπέλα αρέσουμε. Όπως είναι επόμενο, ο κόσμος είναι ένα συνονθύλευμα από πράγματα ασύνδετα μεταξύ τους, και σεξουαλικά υπονοούμενα. O Naota βρίσκεται ανάμεσα στη Mamimi, τη Haruko και τη Ninamori, χωρίς να ξέρει τι τον τραβάει σε αυτές, και προσπαθώντας να ξοδέψει την ενέργεια του όπως νομίζει αυτός κατάλληλα για κάθε κοπέλα.
Φυσικά σε ένα τόσο ξέφρενο anime, ο δημιουργός Kazuya Tsurumaki βρήκε την ευκαιρία να βάλει μαζί και να ενώσει διάφορες σκέψεις που είχε. Ίσως αυτός να είναι ένας από τους λόγους που μοιάζει η σειρά να είναι γραμμένη με αυτόματη γραφή, και περιέχει από εμπρησμούς και ηλεκτρικά κατοικίδια που τρώνε αμάξια, μέχρι ψεύτικα φρύδια και τη Haruko ντυμένη Daicon να κάνει σερφ στον αέρα πάνω στο μπάσο της. Το υποσυνείδητο του Kazuya απλά εκτυπώθηκε σε καρέ από τους animators, και το αποτέλεσμα ήταν το Fooly Cooly, με μάχες που σε αφήνουν με ανοιχτό το στόμα, μουσική που σε γεμίζει ενέργεια, και πολλές στιγμές που σε γεμίζουν απορία για το τι βλέπεις.
Το FLCL αποτελεί μια ιστορία coming of age, αλλά (παρά τον σουρεαλισμό) είναι πιο πραγματική από τις υπόλοιπες. Εν μέρει επειδή κανείς δεν μεγαλώνει χωρίς να είναι έτοιμος, αλλά κυρίως επειδή εκτός από τους χαρακτήρες, διδάσκει και σε εμάς πράγματα, το οποία έχουμε παρατηρήσει αλλά αργούμε να κατανοήσουμε και να αποδεχτούμε μόνοι μας:
- Μερικές φορές τα πράγματα στη ζωή μοιάζουν/είναι τυχαία, και απλά πρέπει να ζήσεις με αυτό
- Οι μεγάλοι δεν έχουν καταλάβει τη ζωή, πολλές φορές κιόλας δεν ξέρουν καν τι κάνουν
- Το να μεγαλώνεις και να ωριμάζεις δεν σημαίνει να αφήνεις τα συναισθήματα σου πίσω
- Επειδή δεν καταλαβαίνεις κάτι, δεν σημαίνει ότι δεν μπορείς να το διασκεδάσεις
- Όσο και να βιάζεσαι, θα μεγαλώσεις όταν έρθει η ώρα
Αυτό το review μοιάζει περισσότερο με έναν αχταρμά σκέψεων, επειδή ακριβώς έτσι είναι και η σειρά. Είναι πολύ πιθανό αν το δείτε και ξαναδιαβάσετε αυτά που γράφω να βγάλουν ακόμα λιγότερο νόημα. Αλλά αν θέλετε να δείτε μια σουρεαλιστική ιστορία που θα σας διασκεδάσει χωρίς αναγκαστικά να εμβαθύνετε, τσεκάρετε το άμεσα. Η σύνθεση της εφηβικής σεξουαλικής έντασης με την αναζήτηση για τα μυστικά του πώς λειτουργεί ο κόσμος και οι άνθρωποι, μας δίνουν γιγάντια ανθρωπόμορφα ρομπότ που πολεμούν και καταστρέφουν την πόλη: ένας κόσμος που μας γεμίζει ερωτηματικά, ακριβώς όπως και ο κανονικός, παρ' όλο που προσποιούμαστε ότι τον καταλαβαίνουμε καλύτερα.
Δεν υπάρχει καλύτερο τραγούδι για να αντιστοιχιστεί με το Fooly Cooly από αυτό που παίζει στους τίτλους τέλους των επεισοδίων, το:
και αυτό γιατί μέσα σε 2 στροφές στίχων περνάει την παράνοια και τον υπερρεαλισμό που υπάρχει και μέσα στη σειρά, με Grunge χάμστερ και αστακούς της εκδίκησης.
Comments
Post a Comment